Στόχος του εργαστηρίου είναι να διερευνήσει τις σχέσεις ανάμεσα στα σύνθετα πεδία των ψηφιακών ανθρωπιστικών επιστημών και της σύγχρονης δημοφιλούς κουλτούρας.

On bullshit
Ο ψηφιακός χώρος από τη φύση του καταλύει τη διάκριση ανάμεσα σε έγκυρη και μη έγκυρη γνώση. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με bullshit, ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο καθένας μας ασκεί το δικαίωμά του να κοινοποιεί τις σκέψεις του ή αισθάνεται την υποχρέωση να μοιραστεί τη γνώση του. Αυτή η κατάλυση των ορίων, ωστόσο, μας δίνει την ευκαιρία να στοχαστούμε κριτικά τα χαρακτηριστικά και την εμβέλεια της γνώσης, καθώς και τις νέες δυνατότητες που ενεργοποιεί η θορυβώδης εισβολή του λαϊκού στο άβατο της ειδημοσύνης.

Web 2.0 και νέες μουσικές κοινότητες
Παραδοσιακά οι κοινότητες στο διαδίκτυο συγκροτούνταν γύρω από ιστοσελίδες αφιερωμένες σε συγκεκριμένα ενδιαφέροντα. Ωστόσο, η ανάδυση ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης οδήγησε σε μια νέα φάση online αλληλεπίδρασης (web 2.0) και συμβάλει στη συγκρότηση κοινοτήτων οργανωμένων γύρω από ανθρώπους. Πρόσφατες εθνογραφικές έρευνες δείχνουν ότι οι ‘παραδοσιακές’ κοινότητες δεν έχουν καταργηθεί, ωστόσο. Οι νέες διαδικτυακές μουσικές κοινότητες μοιάζουν περισσότερο με τις γεωγραφικά προσδιορισμένες offline κοινότητες παρά με τις παραδοσιακές online κοινότητες ενδιαφερόντων.

DH και DigHist: πιο ποπ … πεθαίνεις!
Οι ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες (DH) και η ψηφιακή ιστορία (DigHist) έχουν εισβάλει τα τελευταία χρόνια δυναμικά στο λεξιλόγιο και στις πρακτικές μέσα από τις οποίες κατανοούμε το παρελθόν. Ηλεκτρονικά περιοδικά, ψηφιακές βιβλιοθήκες-συλλογές-αρχεία, ψηφιακή μνήμη και το αρχείο του διαδικτύου, πληθοπορισμός και συμμετοχή του κοινού στην παραγωγή ψηφιακού ιστορικού περιεχομένου: νέες λέξεις, νέοι τρόποι να εξοικειωθούμε με το παρελθόν, να μελετήσουμε πάλι την ιστορία, να «κάνουμε ιστορία» καθημερινά. Τί είναι λοιπόν οι ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες και η ψηφιακή ιστορία; Πόσο έχουν διαδοθεί ανάμεσά μας και πόσο δημοφιλείς είναι;

Και ποπ, και digital και viral
H έννοια του δημοφιλούς είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένη με τους ‘αναλογικούς’ κόσμους που εγκαινίασαν οι μαζικές τεχνολογίες του προηγούμενου αιώνα. Δύσκολα μπορεί κανείς να φέρει στο νου σήμερα τα σύμπαντα του ραδιοφώνου, του κινηματογράφου, του εικονογραφημένου εντύπου ή της τηλεόρασης μακριά από συνακόλουθους pop- κανόνες και pop- πρακτικές. Στο γύρισμα ωστόσο προς τη νέα χιλιετία, η μακρά εμπειρία του εικοστού αιώνα η οποία συνοψίζεται συνήθως ως pop κουλτούρα, γνωρίζει καινούργιες μεταμορφώσεις: Η ιικότητα (virality) εισβάλει στους κυβερνοχώρους των σύγχρονων ψηφιακών τεχνολογιών, διεκδικώντας δυναμικά μέσα από τις λέξεις και τις επιτελέσεις της να επανακαθορίσει τη σχέση τεχνολογίας, μαζικότητας και κουλτούρας στην ψηφιακή εποχή.