Το έργο αυτό ξεκίνησε με την υποψία ότι τα τηλέφωνα διασκεδάζουν πιο πολύ επικοινωνώντας μεταξύ τους παρά όταν επικοινωνούν με εμάς. Κάθε μήνυμα είναι ένα γαργαλητό, κάθε γλίστρημα στην οθόνη είναι ένα χάδι. Από την αρχική τους μετάλλαξη από μέταλλο και πυρίτιο σε αντικείμενα πόθου, είναι εμποτισμένα με κοινωνικά νοήματα και “νοημοσύνη”, προσαρμοσμένα ανάλογα με προκαταλήψεις και ιδεολογίες, προικισμένα με μια άψογη μνήμη, πάντα μια κλήση μακριά από τη μαμά. Έτσι, γίνεται δύσκολα αντιληπτό το ποιος έχει το πάνω χέρι στο σύγχρονο πολιτισμό, ο άνθρωπος ή το τηλέφωνο. Το memememe είναι ένα γλυπτό που γιορτάζει τις αμφισημίες των δίπολων: άνθρωπος / αντικείμενο, χρήστης / διεπαφή και άτομο / δίκτυο. Πρόκειται για μια εφαρμογή που αφαιρεί από τα τηλέφωνα την ανθρωποκεντρική τους χρηστικότητα και τους δίνει την απαρχή μιας γλώσσας. Αν και μπορεί κανείς να δει υπολείμματα των συνομιλιών τους, σίγουρα δε μπορεί να τα κατανοήσει.