“All this digital, numeric, electronic equipment is related to the deep-seated virtualization of human beings. We are already in a state of photo-videosynthesis: the virtual and the media are our chlorophyllous function” – Jean Baudrillard

Η υπερ-προώθηση των τροφίμων ακρωτηριάζει την ευχαρίστηση που μειώνεται σε καθαρά ανικανοποίητη σκέψη. Η υλικότητα του φαγητού που μετατρέπεται σε καθαρή εικόνα, ένα φάντασμα του ίδιου του εαυτού του. Είναι το σεξαπίλ του ανόργανου: μια σύγχυση για κάτι ζωντανό με κάτι που δεν είναι ζωντανό, μια κρίση εσωτερικού και εξωτερικού διαχωρισμού, μια μόλυνση ανθρώπου και μηχανής, ένας φετιχισμός. Το φετίχ δεν είναι τίποτα από μόνο του, πέρα από μια οθόνη όπου προβάλλονται επιθυμίες. Αυτές οι εικόνες-φετίχ δεν εξυπηρετούν αισθητικούς κανόνες αλλά την επιθυμία για την εικόνα. Ο θεατής αποξενώνεται με την υπερβατικότητα του εμπορεύματος: όσο περισσότερο αποδέχεται την αναγνώριση του εαυτού του στις εικόνες που κυριαρχούν, τόσο λιγότερο αντιλαμβάνεται την ίδια του την επιθυμία.

Διάρκεια: 3:20 λεπτά